Wiosna to najpiękniejsza pora roku. Kojarzy nam się z rozkwitającą przyrodą, ze słonecznym oddechem wiatru, z pierwszymi zielonymi pąkami pojawiającymi się na nagich gałęziach. Oto na naszych oczach budzi się do życia cały otaczający nas świat. Topnieją śniegi, nieśmiało rozkwitają pierwsze krokusy kwiaty. Ptaki powracają z ciepłych krajów. To znaki  odchodzącej  od nas zimy, z którą żegnamy się każdego roku w sposób symboliczny – topimy lub palimy  Marzanę. Obrzęd niszczenia tj. topienia, palenia czy w inny sposób unicestwiania Marzanny odbywał się dawniej  zazwyczaj w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, nazywaną Białą, Czarną lub Śmiertną. Pływającej w wodzie kukły nie wolno było dotykać, gdyż mogła od tego ,według dawnych wierzeń, uschnąć ręka. Starano się jak najszybciej uciec z miejsca stracenia, nie oglądając się za siebie, gdyż wrzucona do wody Marzanna symbolizująca śmierć, troski i zmartwienia mogła jeszcze mścić się, szkodzić i sprowadzić nieszczęście. Podobne zwyczaje niszczenia zimy i wprowadzania wiosny znane są także w innych krajach Europy. Później zwyczaj ten przekształcił się w zabawę i w takiej formie przetrwał do naszych czasów.
Wspólne obchody I Dnia Wiosny na stałe wpisały się w kalendarz imprez i uroczystości naszej szkoły. Głównym celem imprezy była integracja uczniów, motywowanie do pracy na rzecz klasy, szkoły, wdrażanie do zdrowej rywalizacji oraz zniechęcenie uczniów klas starszych do wagarów, by Pierwszy  Dzień Wiosny nie był postrzegany jako Dzień Wagarowicza.
Dzień ten był pełen atrakcji i rozpoczął się od obejrzenia apelu o patronie szkoły - Janie Kasprowiczu przygotowanym przez klasę IV. Kolejnym punktem obchodów Pierwszego Dnia Wiosny był Festiwal Wiosennych Piosenek. Każda klasa zaprentowała się się w wybranej piosence. Również Grono Pedagogiczne wykonało piosenkę "Wiosna, cieplejszy wieje wiatr". Po części artystycznej uczniowie wyruszyli na spacer prezentując wykonane wcześniej transparenty na przywitanie wiosny. To był naprawdę wesoły i inspirujący dzień. Na pewno zapamiętamy go na długo.

Lidia Młyńska